“Her gün aynı saatte aynı şeyleri yaptığını, hayatındaki her dakikayı belirlediğini gördüm. Önce ‘İnsan kendisine karşı bile nasıl özgür olamaz?’ diye düşündüm. Ama sonra kendime...
“Her gün aynı saatte aynı şeyleri yaptığını, hayatındaki her dakikayı belirlediğini gördüm. Önce ‘İnsan kendisine karşı bile nasıl özgür olamaz?’ diye düşündüm. Ama sonra kendime...
Bazı acılar vardır, dili olmayan, dile gelmeyen acılar… O acılar insanı sokak ortasında, kaç yaşında ve nestatüde olduğuna aldırmadan, bulduğu bir duvara tutunarak diz çöktürüp...
Hiçbiri, sıradan bir insanın öldürülmüş olmasını yadırgamaz, yerini kolayca doldurarak hayatlarına devam ederlerdi. Yeter ki kendi başlarına gelmesin…Döngü, geçmişini hatırlamayan bir karakterin etrafında yaşanan olayları...
Önce yumurtasından çıktı.Denize doğru ilk adımını attı.Ay ışığı onun yol haritasıydı.İşte, her şey böyle başladı. Yaşam döngüsünü gerçekleştirebilmek için kumsaldan denize uzanan bu yolculukta küçük deniz...