“Önceki gün şölendeki eğlenceden yorgun düşmüş halk hala uykudaydı. Kasabanın saati altıyı vurdu. Kar tanelerinin yavaş ama kararlı düşüşüyle bir parça aydınlanan karanlıkta sadece belli...

Hayata çok farklı bir yerden bakıyordum. Neşem de kederim de kendime özgüydü. Bazı zamanlar olurdu saniyelik bir an beni günlerce mutlu ederdi, bazı zamanlar olurdu...